Historia rzymskokatolickiej wspólnoty parafialnej w Niemirowie sięga kilku stuleci. Dokumenty potwierdzają istnienie drewnianego kościoła na początku XVIII wieku. Budowę nowego, murowanego kościoła na miejscu drewnianego, rozpoczęto w 1805 roku na koszt hrabiego Jerzego Szczęsnego Potockiego. Budowę zakończono w 1830 roku przy pomocy hrabiego Bolesława Potockiego. Wówczas Niemirów był małym miasteczkiem w powiecie bracławskim. W 1859 roku w Niemirowie mieszało 5500 mieszkańców, z tego 17 proc. było katolikami. Przed rewolucją niemirowska parafia liczyła 1352 wiernych. Z nadejściem władzy bolszewickiej rozpoczęła się walka z Kościołem i religią. W 1920 roku w Niemirowie nie było już proboszcza. Duchowymi potrzebami katolików z Niemirowa, Bracławia, Samczyniec i Pieczory zajmował się jeden kapłan, był to ks. Ignacy Lubieński. W tym czasie władza radziecka odebrała i znacjonalizowała parafialny budynek razem ze wszystkimi dobrami. Na początku lat trzydziestych został zrabowany i odebrany budynek kościoła, a w roku 1939 zburzone wieże kościelne. Pomieszczenia świątyni zamienione zostały na teatr, a później przeznaczone na działalność powiatowego Domu Kultury.
Represje władzy radzieckiej bardzo mocno uderzyły w niemirowskich katolików. Pod byle pretekstem masowo ich aresztowano, stawiając absurdalne zarzuty. Ostatni niemirowski proboszcz, ks. Ignacy Lubieński, też został aresztowany i zesłany na Syberię. W latach trzydziestych zginął na wyspach Sołowieckich.
W latach 1988 – 1990 do świątyni dobudowano inny budynek, co zmieniło jego wygląd do tego stopnia, że przestał przypominać swym wyglądem kościół. W pomieszczeniu świątyni urządzono wielką salę taneczną.
Budowę kościoła parafialnego w Niemirowie rozpoczęto na początku XIX wieku, jednocześnie wznoszony był jednopiętrowy budynek parafialny. Do kościelnej własności należała wówczas mała wioska z przynależnymi polami i łąkami oraz las rozciągający się między wioskami Guńka i Supronówka. W tym czasie wspólnota parafialna sprawowała duchową opiekę nad męskim i żeńskim gimnazjum. Do parafii należał też budynek zakupiony w 1852 roku przez Panią Kostełową, znajdowały w nim schronienie wdowy i samotne matki.
Podczas represji sowieckich, katolicy z Niemirowa podzielili los całego Kościoła na Ukrainie. Do 1930 roku władza sowiecka skonfiskowała cały majątek kościelny. Kościół w Niemirowie został zamieniony w Dom Kultury. Pomieszczenia parafialnego budynku najpierw zajął powiatowy Komitet Partii, następnie Powiatowa Rada, a później utworzono w nim szkołę muzyczną dla dzieci i młodzieży.
W 1994 roku budynek kościoła został w dwóch trzecich zniszczony, a wewnątrz zdewastowany. W takim stanie przekazano go odradzającej się wspólnocie parafialnej. Pierwsza, po sześćdziesięciu latach, Msza Święta została odprawiona na Wielkanoc tegoż roku. W latach 2003-2008 z pomocą miejscowych wiernych i fundatorów, kościół św. Józefa Oblubieńca został zrekonstruowany, wyposażony i przekazany do sprawowania kultu. W 2008 roku skończono prace przy porządkowaniu starego katolickiego cmentarza w Niemirowie, który wcześniej służył za śmietnik. Uporządkowany cmentarz został poświęcony przez Bpa Leona Dubrawskiego.
Katolicka wspólnota od momentu swojego odrodzenia działa na rzecz ewangelizacji miasta i okolicznej ludności. Wierni zapraszają mieszkańców Niemirowa na liturgiczne uroczystości oraz ewangelizacyjne i katechetyczne spotkania. Oprócz codziennych nabożeństw i tradycyjnych modlitw, regularnie odbywają się: adoracje, czuwania, rekolekcje, misje i wyjazdy formacyjne do różnych miejsc w kraju. W parafii powstały różne wspólnoty formacyjno – modlitewne.
W imię historycznej sprawiedliwości i zgodnie z ukraińskim prawem, parafia zwróciła się w 2000 roku do Powiatowej Rady w Niemirowie z prośbą o zwrot budynku parafialnego, bez części, która została do niego dobudowana za czasów sowieckich. Powiatowa Rada odpowiedziała negatywnie na tę prośbę, argumentując, że według nich za mało jest dokumentów świadczących o tym, że budynek należał do parafii. Po wielu sądowych rozprawach, ekspertyzach, konsultacjach i wiecach społecznych, w lipcu 2006 roku parafia św. Józefa Oblubieńcza w Niemirowie zawarła ugodę z Powiatową Radą w Niemirowie, zatwierdzoną przez Wyższy Administracyjny Sąd Ukrainy, o przekazanie dla Parafii części budynku bez późniejszej dobudowy, stojącego przy ul. Gorkiego 91 w mieście Niemirów.
W odzyskanych pomieszczeniach parafianie planują otworzyć Centrum Duchowości, w którym mogłyby się odbywać rekolekcje formacyjne, zjazdy oraz sympozja dla duchownych i świeckich. Centrum służyłoby odbudowie duchowej i kulturowej nie tylko niemirowskiej społeczności, ale i całej diecezji. Dla realizacji tych celów konieczne jest szybkie doprowadzenie do stanu używalności odzyskanego lecz zdewastowanego budynku Domu Parafialnego. Dzięki ofiarom parafian i ofiarności dobrodziejów udało się przeprowadzić remont kapitalny części pomieszczeń na parterze. W odnowionych pomieszczeniach prowadzona jest katecheza dla dzieci i młodzieży, spotkania Szkoły Chrześcijańskiego Życia i Ewangelizacji, spotkania kółek różańcowych i biblijnych, prowadzone jest nauczanie języka polskiego, odbywają się tam także spotkania Parafialnego Zespołu Koordynacyjnego oraz współpracowników duszpasterskich, podejmujących służbę w dziele odnowy i ewangelizacji parafii.